Nadwozie samonośne (z fr.
samochody ciężarowe). Stosowanie nadwozi samonośnych spowodowało bardzo znaczny spadek masy pojazdów oraz ich wytrzymałości zderzeniowej.
Pośrednią konstrukcją jest nadwozie półniosące, gdzie karoseria jest przykręcana na sztywno do lekkiej ramy. Budowa Nadwozie samonośne składa się z: płyty podłogowej (w samochodach osobowych i autobusach niskopodłogowych) kratownicy (w autobusach dalekobieżnych) lub ostoi (w konstrukcjach kolejowych) struktury nośnej nadwozia (słupki boczne, wzmocnienia dachowe itp.) Zastosowanie Nadwozie samonośne najczęściej jest stosowane w konstrukcjach pojazdów.Pierwszym samochodem z nadwoziem samonośnym była Lancia Lambda, następnie powstały nadwozia trolejbusowe Vetra, furgonów Chenard&Walcker i autobusowe, gdzie pierwszy był w 1942 r.
Chausson, którego nadwozie było także stosowane jako trolejbusowe. Pierwsze polskie konstrukcje samonośne pochodzą z lat pięćdziesiątych XX wieku i są to: Mikrus MR-300 w zakresie samochodów osobowych, i San H01 w dziedzinie autobusów, jednak oba pojazdy nie odegrały znaczącej roli w polskiej motoryzacji. Rozwój nadwozi samonośnych doprowadził m.in.Montaż Lanosa w Polsce z zestawów SKD w Fabryce Samochodów Osobowych rozpoczęto 30 września 1997 roku.
Początkowo z silnikami 1,5 8V oraz 1,6 16V. Już w 1998 roku rozpoczęto produkcję tego pojazdu z wykorzystaniem 60% części polskich (przede wszystkim zmieniono typowo koreańską tapicerkę oraz fotele, nie zapewniające odpowiedniego komfortu europejczykom).
Udział polskich części stopniowo rósł i w 1999 roku wynosił 71%, 2000 - 81%, 2001 - 93%, ostatecznie Lanosy produkowane były z 98% wykorzystaniem części polskich. Ciekawostką jest fakt, że wersja 3 drzwiowa w dalszym ciągu była montowana, ale tym razem z zestawów CKD, wycofano ją z oferty w 2002 roku.
W tym samym roku wycofano z oferty silnik 1,5 8V, gdyż nie był on w stanie spełnić normy czystości spalin Euro 3. W 2000 roku ruszył eksport polskich Lanosów na Ukrainę, w pierwszym roku wysłano prawie 1300 aut, eksport ten stopniowo rósł aby osiągnąć w 2007 roku ponad 60 tys. egzemplarzy. Wraz z wycofaniem się w 2004 roku Daewoo z FSO postanowiono zmienić nazwę pod jaką sprzedawany był ten pojazd na FSO Lanos. Pierwsze egzemplarze pod nową marką trafiły do salonów sprzedaży w październiku tego roku.Rok później wycofano z oferty silnik 1,5 16V, gdyż istniała konieczność jego importu z Korei. Modele eksportowe na Ukrainę dalej oferowane były z jednostkami 1,5 8V jak i 1,6 16V oraz pod marką Daewoo (na Ukrainę trafiły również małe partie pod marką FSO), natomiast na polskim rynku jedynymi jednostkami napędowymi były 1,4 8V i 1,6 16V produkowane w rumuńskim zakładzie Daewoo Automobile Romania.
Budowa i zasada działania rozrusznika elektrycznego Rozrusznik to szeregowy lub szeregowo-bocznikowy silnik elektryczny, wyposażony w mechanizm sprzęgający zwany bendiksem.
Jednakże w przypadku rozruszników, które są silnikami elektrycznymi większej mocy dominuje rozwiązanie, w którym pole magnetyczne wytwarzane jest przez elektromagnes (wzbudzenie w stojanie).
Mechanizm sprzęgający osadzony jest na wirniku poprzez gwint o dużym skoku (bendiks), gwint ten sprawia, że przenoszenie momentu obrotowego z rozrusznika na sprzęg, przesuwa sprzęg w stronę zębnika, a przenoszenie w drugą stronę wycofuje sprzęg.
Zębnik łącznika jest osadzony na sprzęgniku poprzez sprzęgło wałkowe jednokierunkowe (identyczne jak wolnobieg w rowerze) zabezpieczające rozrusznik przed napędzaniem go przez silnik gdy uzyska obroty większe niż obroty rozrusznika.W celu ułatwienia zazębiania mechanizm sprzęgający jest przesuwany w stronę zębnika poprzez widełki przez elektromagnes, co sprawia, że rozrusznik jest zazębiany zanim rozrusznik zacznie się obracać.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozrusznik_silnika_spalinowego.